Il y a longtemps

Bonjour allemaal!

Ik wist wel dat het een tijdje geleden was dat ik wat op mijn blog had geschreven, maar dat het zo lang geleden was! Vandaar vandaag maar weer een update over La Vie Belle hier in Parijs. De week nadat de luizen waren ontdekt kan op verschillende manieren worden beschreven denk ik. Er was veel gedoe rondom het luizen kammen, elke avond weer door mijn enorme bos met krullen heen zien te komen, geen luizen vinden en vervolgens met een beetje vlooien erachter komen dat we nogmaals een shampootje erin moeten doen omdat die beestjes niet te vermoorden zijn. Uiteindelijk hebben ze de strijd opgegeven en waren we luisvrij! Maandag en dinsdag hebben we twee gewone stage-dagen gehad waarin we onze presentatie voor onze begeleidster voor hebben bereid. Woensdag hadden we de meeting waarin we af hebben gesproken dat dit onze laatste week voor de analyses is. Vrijdag moeten we een outline inleveren (een verkorte versie van ons uiteindelijke paper) en aanstaande maandag moeten we ons onderzoek presenteren aan het hoofd van de afdeling Psychologie aan Paris Descartes. Terwijl ik dit typ voel ik de zenuwen al opkomen, want dat is natuurlijk niet niks. Woensdagavond stond er een leuk feestje op de planning, een bekende dj kwam hier in een club in Parijs en we konden er voor een prikkie naartoe, en zoals jullie weten: een leuk feestje gaat niet aan mij voorbij! En hoe toevallig, mijn lieve huisgenootje Merel was woensdag en donderdag in Parijs voor een autotentoonstelling en die ging natuurlijk gezellig met ons mee! Een heerlijke avond vol dansjes en gezelligheid, en om het uur even tegen jezelf zeggen: Imke je bent hier nu in Parijs met Merel, je huisgenootje uit Nijmegen; hoe vet is dat! Donderdag hebben we thuis aan stage gewerkt, lees; met een enorm brak hoofd geprobeerd moeilijk statistische analyses uit te voeren en ondertussen proberen zo min mogelijk te bewegen om de hoofdpijn tegen te houden. Vrijdag zijn we weer braaf naar kantoor gegaan om vervolgens te genieten van het weekend!

Vrijdagavond heeft Julia het typisch Franse gerecht coq au vin gemaakt, en hoe lekker het ook rook en hoe heerlijk het eruit zag, deze Nederlandse boerin durfde het niet aan en zat lekker aan een pastaatje met bolognese saus. Die avond hebben we de film Marie Antoinette gekeken, een film over een koningin die in het Paleis van Versailles woonde en wel wist hoe je moet leven als rijke vrouw. Vele flessen champagne, dozen macarons en koffers vol met kleren kwamen voorbij en wij waren heel even jaloers op de actrice, want hoe leuk is het als je zo’n rol mag spelen? Deze film werd bekeken omdat we de volgende dag een bezoekje zouden brengen aan het Chateau Versailles, ongeveer 40 minuten vanuit het centrum van Parijs. Voor de verandering gingen we een keer met de trein, maar helaas bleek het uitzicht hetzelfde als vanuit de metro, want ook deze trein reed ondergronds. Eenmaal aangekomen bij dit enorme paleis wisten we eigenlijk niet waar we kijken moesten. Een ding was overal zichtbaar: goud, goud, goud, goud, goud, zilver, goud, goud en nog eens goud. Enorme balzalen, overlopen, gangen, slaapkamers, eetzalen en kerken waren er terug te vinden in dit oude maar toch nog steeds prachtige paleis. Omdat we de film natuurlijk al hadden gekeken herkenden we verschillende delen van het paleis en wisten we op welke plek de koningin een roze macaron had gegeten, een nieuwe jurk had gepast en had geslapen met de koning. Niet alleen het paleis zelf was mooi om te zien, maar ook de tuinen mochten er wezen. We waren net bekomen van alle grootsheid binnen het paleis, om vervolgens opnieuw enorm onder de indruk te zijn. Een geweldig landgoed, met vijvers, grote wandelpaden, keurig bijgehouden planten, struiken, bomen en mooie figuren. Helaas wat het ontzettend koud en was er een gure wind, wat ons al snel terug bracht naar al het moois binnen het paleis. Zaterdagavond hebben we gezellig met z’n drietjes een wijntje gedronken en nadat Car en Juul vertrokken voor een leuke stapavond in het centrum, dook ik snel mijn bed in om de volgende ochtend om 7.00 Ruby op te halen bij het metrostation. Eindelijk was er dan ook voor mij visite! Na deze vroege hereniging besloten we toch nog een paar uurtjes te slapen en nadat we lekker hadden ontbeten vertrokken we naar het centrum om de Saint Chapelle te bezoeken. Helaas bleken wij niet de enige met dit leuke zondagmiddag plan, eenmaal aangekomen was de rij ongelofelijk lang. Heel China was weer aanwezig om van alle sight-seeings in Parijs een mooi kiekje te maken met hun selfie-stok. Niet getreurd, een bezoekje aan de Notre Dame is altijd leuk en daar konden we genieten van een heerlijk zonnetje en gezellig bijkletsen. Daarna zijn we doorgelopen richting Le Marais waar blijkbaar een evenement plaatsvond. Een grote schaatsbaan midden op het plein, kraampjes waar ze warme wafels, churros en crepes verkopen, een draaimolen en talloze straatartiesten. Een ontzettend leuk ritueel om te zien en een extra moment van besef dat ik hier nu gewoon woon. Dat dit voor een paar maanden mijn stad is, waar ik ondertussen de wegen bijna uit mijn hoofd weet, vloeiend Frans spreek (was het maar zo’n feest), doorheb hoelang je nog door rood kan lopen voordat je wordt overreden op het voetgangerspad en geniet van elk stukje van deze stad. Nadat we een tijdje hebben genoten van dit leuke aanzicht zijn we richting huis gegaan om na het eten nog wat toeristenfoto’s te maken bij de Eiffeltoren. Geen enkele voorbijganger was veilig, want er moesten en zouden foto’s van ons samen worden gemaakt en dat gaat soms nogal moeilijk. Maar zoals sommige van jullie al op Facebook hebben gezien, we hebben de goede fotografen uitgekozen want er zijn weer leuke foto’s gemaakt!

De volgende dag had ik nog een meeting met onze stagebegeleidster om vervolgens een hele middag te gaan shoppen met een overenthousiaste Ruby. We vertrokken richting La Fayette om elke keer weer versteld te zijn van de peperdure producten die ze daar hebben om vervolgens zachtjes af te druipen naar de wat goedkopere winkels, zodat ook wij nog wat konden kopen en met een fancy tasje naar buiten zouden kunnen lopen. Die avond waren we helemaal gesloopt, vrouwen hebben het maar zwaar, elke keer urenlang shoppen in de leukste en mooiste winkels van Parijs is echt een hele opgave. Onder het motto: we zijn maar 1 keer in Parijs en jij bent hier ook nog maar 1 avond zijn we die avond nog op stap gegaan om rond half 7 rollend in ons bed te kruipen. Nog een keer tegen elkaar zeggen dat het toch echt fantastisch is dat wij op een maandagavond in Parijs gewoon tot 6.00 op stap kunnen gaan en een geweldige avond kunnen hebben! De laatste dag dat Ruby er was stond in het teken van chillen, uitrusten, bijkomen en de laatste kleren kopen die we de dag ervoor nog braaf in de rekken hadden laten hangen maar toch de leuk waren om in Parijs achter te laten. Rond 23.00 heb ik Ruby weer naar de bus gebracht en ik kan nu alweer aftellen voor het volgende bezoek, over 2 dagen komen Virge en Lisa alweer naar Parijs! Ik kan me dus opmaken voor weer een heerlijk weekend hier, terwijl ik stiekem besef dat de tijd hier echt voorbij vliegt en ik misschien toch 24 uur per dag gebruik moet maken van mijn energie om alles te zien, proeven en ruiken. Tot volgende week!