Au revoir!
Door: Imke
Blijf op de hoogte en volg Imke
14 Maart 2015 | Frankrijk, Parijs
Op dit moment zit in de Thalys, terwijl ik mijn laatste blog over mijn ‘studie’ tijd in Parijs aan het schrijven ben. Wat voor de meeste mensen in Nederland nog een verassing was, wist ik natuurlijk allang: ik ben weekje eerder naar huis gekomen! Inmiddels ben ik alweer een week thuis en geniet ik nog even van alle voordelen van het weer bij papa en mama wonen: altijd genoeg eten, schone was en minder huishoudelijke taakjes.
De laatste twee weken stonden vooral in het teken van afscheid nemen, visite ontvangen, puntjes op de i zetten en to-do lijstjes maken. Lijstjes voor wat we hier nog wilden eten, lijstjes voor wat ik nog wilde zien, lijstjes met activiteiten die voor de scriptie nog gedaan moeten worden, lijstjes met de uitgaven die we nog gaan doen, lijstjes met planningen voor de visite. Ik geloof dat ik ondertussen expert in to-do lijstjes maken ben, wat natuurlijk heel fijn is. Aan de andere kant ben ik ook een expert in het vermijden van de uitvoering van het volledige lijstje, elke keer schoof ik een of twee dingen een weekje op om vervolgens weer behoorlijk in de stress te zijn om te zorgen dat het allemaal net op tijd zou lukken.
Deze keer zal ik beginnen met een stukje over onze scriptie. Afgelopen weken zijn we vooral bezig geweest met het schrijven van het paper, het verwerken van feedback, het zoeken van een mogelijk publicatie-journal, het opnieuw verwerken van feedback, het geven van presentaties, het controleren van elkaars papers en ga zo maar door. Feedback krijgen, feedback verwerken, controleren en nog drie keer controleren stonden boven aan mijn to-do lijst met betrekking tot mijn paper. Maar het resultaat mag er wezen. Mijn paper is zo goed als af en heb ik vorige bij mijn stagebegeleidster uit Parijs en bij de begeleiders van de Radboud Universiteit ingeleverd. Nu is het wachten op de feedback die ik nog zal krijgen zodat ik dit kan gaan verwerken in de allerlaatste versie van mijn bachelorscriptie. In 2 maanden tijd heb ik geleerd hoe het is om onderzoek te doen, wat de leuke en minder leuke kanten zijn van het uitvoeren van een onderzoek. Mijn belangrijkste bevinding: ik heb uitgevonden dat dit toch niet helemaal mijn ambitie is (iets wat ik stiekem al wel wist, maar wat nu wel bevestigd is). In samenwerking met een geweldige begeleidster (die me altijd aan Jetty doet denken) die enorm veel kennis heeft op dit gebied is het me gelukt om, in mijn ogen, een goed en interessant paper te schrijven met bevindingen die hopelijk iets kunnen betekenen voor de preventie van alcoholgebruik bij jonge kinderen. Voor degene die het leuk vinden, als het paper helemaal af is kunnen jullie het lezen (als Engelse wetenschappelijke literatuur je interesseert tenminste).We hebben een twee weken voor ons vertrek afscheid genomen van onze begeleidster omdat ze een week op vakantie ging en wij haar niet meer zouden zien voordat we vertrokken. Dit deden we natuurlijk in stijl, in haar prachtige appartement met uitzicht op een glinsterende, fonkelende en lichtgevende Eiffeltoren onder het genot van een Frans pizzaatje en een heerlijke champagne.
Het weekend van 21-22 februari kwamen papa, mama, Harm en Nanne op visite. En ook al ben ik ondertussen heel volwassen, groot en zelfstandig, het is toch wel heel fijn om weer even in die grote sterke armen van papa te kruipen en weer advies te kunnen vragen aan mam. Nadat ik de hele familie had opgehaald bij het hotel waar ze zouden verblijven, zijn weer eerst met de tourbus inclusief hele gezellige buschauffeur heel Parijs doorgetuft. De buschauffeur bleek niet alleen gezellig te zijn maar had ook nog veel verstand van Parijs want hij kon ons enorm veel vertellen over deze enorme stad. Ik geloof dat ik de hele busrit dacht: ‘Shit, ik moet echt nog heel veel bekijken en ik heb nog maar heel weinig tijd!’. Na de busrit heb ik ons appartement laten zien en daarna zijn we vertrokken om een ander ondergronds systeem dan het metrosysteem te bekijken, namelijk de riolen van Parijs. Helaas was dit gesloten, maar niet getreurd, er stond nog genoeg op het to-do lijstje: de Catacomben. Na iets minder dan een uur kleumend, springend, kletsend en rillend in de rij te hebben gestaan mochten we een kleine drie kwartier oogcontact maken met schedels en kijken naar enorme gangen vol botten die keurig netjes waren opgestapeld. Laten we het zo zeggen; ieder z’n ding! En ik geloof niet dat dit helemaal mijn ding was. Ik begreep niet hoe, waar en waarom al die botten daar lagen? Ze doen er uiteindelijk niks meer mee, terwijl het toch gunstig zou kunnen zijn voor mensen die behoefte hebben aan een nieuwe heup, knie of enkel! Om even bij te komen van alle dode mensen, gingen we lekker uiteten. Dat ging natuurlijk op z’n Parijs: plaats aangewezen krijgen, eten uitkiezen, eten binnen 5 minuten op tafel en op-eten, rekening krijgen terwijl je nog aan het eten bent, merci, au revoir en je staat weer buiten. Tot zover het uiteten in Parijs. Daarna hebben we de Eiffeltoren met z’n prachtige lichtjes bekeken om vervolgens papa en mama uit te zwaaien en met Nanne het nachtleven van Parijs in te duiken. Zoals elke stapavond hier, het was weer geweldig! Dat is iets waar ik in Nederland wel van moet afkicken denk ik, elke avond is het mogelijk op stap te gaan en een fantastische avond te hebben, en dat is ook de reden dat je bijna elke avond wel 6 keer denkt: ‘Laten we op stap gaan!’. De volgende dag was het prachtig weer, wat goed uitkwam want er stonden twee activiteiten op het programma waarbij mooi weer en een zonnetje zeer gewenst waren: Tour Montparnasse en een boottocht over de Seine.
Die week erna hebben we aan gewerkt aan de afronding van onze scriptie, zoals je hierboven al hebt kunnen lezen. Ook hebben we die week het museum Quai Branly bezocht, het museam dat in opdracht van president Chirac is gebouwd en vol staat met hoe zal ik het zeggen: in mijn beleving Afrikaanse beelden, kleding en gebruiksvoorwerpen van oude stammen en vele houten kunstwerken. Ook al was ik in Parijs, ik voelde me net weer even als tijdens mijn trip naar Zuid-Afrika, onder de indruk van alle prachtige stukken die ze in die tijden maakten. Naast dit museum hebben we de riolen van Parijs bezocht en eenmaal binnen besloten we direct dat dit onze eerste en laatste keer zou zijn, want de lucht was niet heel prettig en het aanzicht van drijvende drollen, wc-papier en andere rommel hoefde van mij ook niet mijn belangrijkste herinnering aan Parijs te zijn. De rest van de week vloog voorbij, want voordat ik het wist stond Annelot alweer op Gare du Nord! En die stond daar met één doel: in 1 dag heel Parijs leegwinkelen en genieten van het lekkere eten en drinken. Achja, iets waar ik ondertussen redelijk veel ervaring mee had dus wat ons erg goed afging! Nadat we de hele middag hebben gewinkeld op de Champs-Elysees zijn we een pizzaatje gaan eten bij een heerlijk Italiaans restaurant om vervolgens af te sluiten met een zoete cocktail in een van de leuke barretjes in Chatelet. De volgende dag opnieuw een spoedtrip naar de Eiffeltoren, foto maken en weer rennen naar de metro om de trein naar huis te halen.
Nadat Annelot was vertrokken besefte ik toch wel heel goed dat mijn laatste zaterdag en zondag in Parijs inmiddels waren verstreken en ik vanaf nu elke dag kon zeggen dat het de laatste ma-di-woe-don-vrij-dag was in Parijs. Omdat wij allang wisten dat we eerder naar huis zouden komen, hadden we deze week bomvol gepland met leuke activiteiten. Maandag hadden we onze allerlaatste bespreking met onze begeleidster waarin ze ons feedback gaf op onze scriptie zodat we de laatste dagen nog even flink konden vlammen om alles af te ronden! Na een middagje hard werken beloonden we onszelf die avond met een lekker diner in een knus, warm en gezellig restaurantje vlak bij de Sacre Coeur. Nadat we onszelf hadden verwend met uiensoep, boeuf bourguignon en rode slobberwijn vertrokken we weer richting huis. Dinsdag hebben we de hele dag aan school gewerkt en woensdagochtend hebben we de allerlaatste hand gelegd aan de scriptie, zodat we ook echt nog even konden genieten van onze laatste dagen in Parijs. Die middag ben ik samen met Juul naar het Picasso-museum geweest want die stond boven aan mijn lijstje. Een prachtig museum waar je heerlijk tot rust komt en geniet van alle verschillende soorten kunst van deze man. Van abstracte beelden tot schilderijen, foto’s en kleine Afrikaanse mannetjes van hout: het is er allemaal te vinden! Die woensdagavond hebben we lekker tapas gegeten en genoten van een hele leuke laatste avond op stap in Parijs! Donderdag zijn we druk geweest met inpakken, schoonmaken en ons druk maken over ons vertrek om vervolgens vrijdagochtend om 12.19 te vertrekken met zes koffers, twee losse tassen, twee rugzakken en een handtas. Viva Hollandia! Waar ik dacht dat ik iedereen zou verrassen, wist Nanne mij weer te overtreffen, ze had stiekem een verassings-welkom-thuis feestje georganiseerd zodat ik al mijn vriendinnetjes alweer kon zien! Ontzettend leuk en ik had helemaal niks door, dus dat maakte mijn thuiskomst in Nederland extra speciaal en minder moeilijk. Ik kan terugkijken op een hele leuke tijd in een prachtige stad. Een tijd waarin ik veel heb geleerd, gezien en gedaan en die ik voor altijd met me mee zal nemen!
De laatste twee weken stonden vooral in het teken van afscheid nemen, visite ontvangen, puntjes op de i zetten en to-do lijstjes maken. Lijstjes voor wat we hier nog wilden eten, lijstjes voor wat ik nog wilde zien, lijstjes met activiteiten die voor de scriptie nog gedaan moeten worden, lijstjes met de uitgaven die we nog gaan doen, lijstjes met planningen voor de visite. Ik geloof dat ik ondertussen expert in to-do lijstjes maken ben, wat natuurlijk heel fijn is. Aan de andere kant ben ik ook een expert in het vermijden van de uitvoering van het volledige lijstje, elke keer schoof ik een of twee dingen een weekje op om vervolgens weer behoorlijk in de stress te zijn om te zorgen dat het allemaal net op tijd zou lukken.
Deze keer zal ik beginnen met een stukje over onze scriptie. Afgelopen weken zijn we vooral bezig geweest met het schrijven van het paper, het verwerken van feedback, het zoeken van een mogelijk publicatie-journal, het opnieuw verwerken van feedback, het geven van presentaties, het controleren van elkaars papers en ga zo maar door. Feedback krijgen, feedback verwerken, controleren en nog drie keer controleren stonden boven aan mijn to-do lijst met betrekking tot mijn paper. Maar het resultaat mag er wezen. Mijn paper is zo goed als af en heb ik vorige bij mijn stagebegeleidster uit Parijs en bij de begeleiders van de Radboud Universiteit ingeleverd. Nu is het wachten op de feedback die ik nog zal krijgen zodat ik dit kan gaan verwerken in de allerlaatste versie van mijn bachelorscriptie. In 2 maanden tijd heb ik geleerd hoe het is om onderzoek te doen, wat de leuke en minder leuke kanten zijn van het uitvoeren van een onderzoek. Mijn belangrijkste bevinding: ik heb uitgevonden dat dit toch niet helemaal mijn ambitie is (iets wat ik stiekem al wel wist, maar wat nu wel bevestigd is). In samenwerking met een geweldige begeleidster (die me altijd aan Jetty doet denken) die enorm veel kennis heeft op dit gebied is het me gelukt om, in mijn ogen, een goed en interessant paper te schrijven met bevindingen die hopelijk iets kunnen betekenen voor de preventie van alcoholgebruik bij jonge kinderen. Voor degene die het leuk vinden, als het paper helemaal af is kunnen jullie het lezen (als Engelse wetenschappelijke literatuur je interesseert tenminste).We hebben een twee weken voor ons vertrek afscheid genomen van onze begeleidster omdat ze een week op vakantie ging en wij haar niet meer zouden zien voordat we vertrokken. Dit deden we natuurlijk in stijl, in haar prachtige appartement met uitzicht op een glinsterende, fonkelende en lichtgevende Eiffeltoren onder het genot van een Frans pizzaatje en een heerlijke champagne.
Het weekend van 21-22 februari kwamen papa, mama, Harm en Nanne op visite. En ook al ben ik ondertussen heel volwassen, groot en zelfstandig, het is toch wel heel fijn om weer even in die grote sterke armen van papa te kruipen en weer advies te kunnen vragen aan mam. Nadat ik de hele familie had opgehaald bij het hotel waar ze zouden verblijven, zijn weer eerst met de tourbus inclusief hele gezellige buschauffeur heel Parijs doorgetuft. De buschauffeur bleek niet alleen gezellig te zijn maar had ook nog veel verstand van Parijs want hij kon ons enorm veel vertellen over deze enorme stad. Ik geloof dat ik de hele busrit dacht: ‘Shit, ik moet echt nog heel veel bekijken en ik heb nog maar heel weinig tijd!’. Na de busrit heb ik ons appartement laten zien en daarna zijn we vertrokken om een ander ondergronds systeem dan het metrosysteem te bekijken, namelijk de riolen van Parijs. Helaas was dit gesloten, maar niet getreurd, er stond nog genoeg op het to-do lijstje: de Catacomben. Na iets minder dan een uur kleumend, springend, kletsend en rillend in de rij te hebben gestaan mochten we een kleine drie kwartier oogcontact maken met schedels en kijken naar enorme gangen vol botten die keurig netjes waren opgestapeld. Laten we het zo zeggen; ieder z’n ding! En ik geloof niet dat dit helemaal mijn ding was. Ik begreep niet hoe, waar en waarom al die botten daar lagen? Ze doen er uiteindelijk niks meer mee, terwijl het toch gunstig zou kunnen zijn voor mensen die behoefte hebben aan een nieuwe heup, knie of enkel! Om even bij te komen van alle dode mensen, gingen we lekker uiteten. Dat ging natuurlijk op z’n Parijs: plaats aangewezen krijgen, eten uitkiezen, eten binnen 5 minuten op tafel en op-eten, rekening krijgen terwijl je nog aan het eten bent, merci, au revoir en je staat weer buiten. Tot zover het uiteten in Parijs. Daarna hebben we de Eiffeltoren met z’n prachtige lichtjes bekeken om vervolgens papa en mama uit te zwaaien en met Nanne het nachtleven van Parijs in te duiken. Zoals elke stapavond hier, het was weer geweldig! Dat is iets waar ik in Nederland wel van moet afkicken denk ik, elke avond is het mogelijk op stap te gaan en een fantastische avond te hebben, en dat is ook de reden dat je bijna elke avond wel 6 keer denkt: ‘Laten we op stap gaan!’. De volgende dag was het prachtig weer, wat goed uitkwam want er stonden twee activiteiten op het programma waarbij mooi weer en een zonnetje zeer gewenst waren: Tour Montparnasse en een boottocht over de Seine.
Die week erna hebben we aan gewerkt aan de afronding van onze scriptie, zoals je hierboven al hebt kunnen lezen. Ook hebben we die week het museum Quai Branly bezocht, het museam dat in opdracht van president Chirac is gebouwd en vol staat met hoe zal ik het zeggen: in mijn beleving Afrikaanse beelden, kleding en gebruiksvoorwerpen van oude stammen en vele houten kunstwerken. Ook al was ik in Parijs, ik voelde me net weer even als tijdens mijn trip naar Zuid-Afrika, onder de indruk van alle prachtige stukken die ze in die tijden maakten. Naast dit museum hebben we de riolen van Parijs bezocht en eenmaal binnen besloten we direct dat dit onze eerste en laatste keer zou zijn, want de lucht was niet heel prettig en het aanzicht van drijvende drollen, wc-papier en andere rommel hoefde van mij ook niet mijn belangrijkste herinnering aan Parijs te zijn. De rest van de week vloog voorbij, want voordat ik het wist stond Annelot alweer op Gare du Nord! En die stond daar met één doel: in 1 dag heel Parijs leegwinkelen en genieten van het lekkere eten en drinken. Achja, iets waar ik ondertussen redelijk veel ervaring mee had dus wat ons erg goed afging! Nadat we de hele middag hebben gewinkeld op de Champs-Elysees zijn we een pizzaatje gaan eten bij een heerlijk Italiaans restaurant om vervolgens af te sluiten met een zoete cocktail in een van de leuke barretjes in Chatelet. De volgende dag opnieuw een spoedtrip naar de Eiffeltoren, foto maken en weer rennen naar de metro om de trein naar huis te halen.
Nadat Annelot was vertrokken besefte ik toch wel heel goed dat mijn laatste zaterdag en zondag in Parijs inmiddels waren verstreken en ik vanaf nu elke dag kon zeggen dat het de laatste ma-di-woe-don-vrij-dag was in Parijs. Omdat wij allang wisten dat we eerder naar huis zouden komen, hadden we deze week bomvol gepland met leuke activiteiten. Maandag hadden we onze allerlaatste bespreking met onze begeleidster waarin ze ons feedback gaf op onze scriptie zodat we de laatste dagen nog even flink konden vlammen om alles af te ronden! Na een middagje hard werken beloonden we onszelf die avond met een lekker diner in een knus, warm en gezellig restaurantje vlak bij de Sacre Coeur. Nadat we onszelf hadden verwend met uiensoep, boeuf bourguignon en rode slobberwijn vertrokken we weer richting huis. Dinsdag hebben we de hele dag aan school gewerkt en woensdagochtend hebben we de allerlaatste hand gelegd aan de scriptie, zodat we ook echt nog even konden genieten van onze laatste dagen in Parijs. Die middag ben ik samen met Juul naar het Picasso-museum geweest want die stond boven aan mijn lijstje. Een prachtig museum waar je heerlijk tot rust komt en geniet van alle verschillende soorten kunst van deze man. Van abstracte beelden tot schilderijen, foto’s en kleine Afrikaanse mannetjes van hout: het is er allemaal te vinden! Die woensdagavond hebben we lekker tapas gegeten en genoten van een hele leuke laatste avond op stap in Parijs! Donderdag zijn we druk geweest met inpakken, schoonmaken en ons druk maken over ons vertrek om vervolgens vrijdagochtend om 12.19 te vertrekken met zes koffers, twee losse tassen, twee rugzakken en een handtas. Viva Hollandia! Waar ik dacht dat ik iedereen zou verrassen, wist Nanne mij weer te overtreffen, ze had stiekem een verassings-welkom-thuis feestje georganiseerd zodat ik al mijn vriendinnetjes alweer kon zien! Ontzettend leuk en ik had helemaal niks door, dus dat maakte mijn thuiskomst in Nederland extra speciaal en minder moeilijk. Ik kan terugkijken op een hele leuke tijd in een prachtige stad. Een tijd waarin ik veel heb geleerd, gezien en gedaan en die ik voor altijd met me mee zal nemen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
