Agriculteur cherche femme

Bonjour, ca va? Vous parlez anglais? Ik geloof dat we die vraag afgelopen week wel ongeveer 100 keer hebben gesteld. Hoe hard we ook proberen om in ons beste Frans de weg te vragen, een koffie te bestellen of een bonnetje te krijgen, zodra de Fransen door hebben dat wij er helemaal niks van kunnen, schakelen ze over op het Engels, en verdwijnt daarmee onze kans om te oefenen in het voeren van een simpel gesprekje in die mooie Franse taal.

Langzaam aan komen we (helaas) weer in het ritme van elke dag naar school/stage gaan en in het weekend bijtanken om maandag weer fris te kunnen beginnen. Afgelopen week hebben we elke dag braaf aan ons onderzoekje gewerkt waarbij de emoties soms hoog opliepen. Omdat we nog steeds in de voorbereidings- en ontdekkingsfase zijn vindt onze begeleidster het blijkbaar een leuk idee om ons af en toe van links naar rechts, naar voren, naar achteren te sturen waarbij ons intellectuele universitaire brein het spoor soms volledig bijster is. Onderzoeksvoorstellen verdwijnen binnen een uur in de prullenbak, statistische analyses worden keer op keer aangepast en opnieuw uitgevoerd en de wekelijkse meetings duren steeds langer. Volledig gedesoriënteerd, oververhit en uitgeput leggen we dan weer onze weg af naar de metro, metro in, metro uit en sjokkend komen we aan bij ons huisje waar we een gezond avondmaal bereiden en vervolgens met een boek of film heerlijk op de bank ploffen. Ja ook hier doen we aan gezond, in de afgelopen weken heb ik nog geen wijntje, stokbroodje of kaasje aangeraakt want ook hier gaat het afvallen gewoon door! En zoals iedereen ondertussen wel weet, gewicht kwijtraken is niet alleen een kwestie van gezond eten, maar een combinatie van beweging en goede voeding. Die beweging krijg ik ondertussen genoeg, want naast de dagelijkste portie wandelen naar het metrostation, naar het onderzoekscentrum en naar huis gebeurd het ongeveer 1x per week dat de metro niet rijdt, ik een halte of 3 te laat uit stap of we de weg kwijt raken en we dus nog een paar kilometertjes extra lopen. Het hardlopen onder de Eiffeltoren heeft me enorm goed gedaan en gaf me zo’n kick dat ik nu ongeveer 3x per week als een ware Parisienne in mijn hardloopoutfitje kilocalorieeën aan het verbranden ben. Zo ook vanavond, en het is echt een onvergetelijke ervaring om daar te rennen, samen met zo’n 50 andere Franse fanatiekelingen, en die prachtige toren te zien, verlicht door honderden flikkerende lampjes.

De weekenden zijn we altijd vrij en staan veelal in het teken van bijkomen, maar ook in het teken van de stad ontdekken en bekijken! Zaterdag zijn we naar de redactie van Charlie Hebdo afgereisd, om toch iets mee te krijgen van het afschuwelijke drama dat zich daar nog maar een week geleden heeft voltrokken. En wat een ervaring was dat, enorme bedden vol met bloemen, protesten, tekeningen, potloden en kreten die de onrechtvaardigheid van de aanslag proberen onder woorden te brengen. Je voelt emoties die je niet goed kunt thuisbrengen en die in strijd zijn met elkaar, want aan de ene kant voel je de saamhorigheid en eenheid die dit mooie volk uitstraalt, maar van de andere kant weet je dat deze aanslag een teken is van verschil. Verschil in geloof, verschil in mening en verschil in mens. Het is afschuwelijk om te bedenken dat je in dit land, in deze maatschappij maar eigenlijk ook in deze wereld, je leven moet geven om te kunnen zijn wie je bent, te kunnen zeggen wie je bent en te kunnen leven zoals jij dat wilt. Waar moeten we beginnen als niemand zichzelf kan zijn? Op het moment dat je daar staat, in die zee van bloemen, tussen vele beveiligers met enorme geweren, komt de gruwelijkheid van deze daad toch wel echt binnen.

Stil, onder de indruk en enigszins bedroefd besluiten we om een lekker lunchtentje op te zoeken om even bij te komen. Nadat dit is gelukt, we hebben onze ervaringen en gevoelens over deze gebeurtenis voor de zoveelste keer met elkaar gedeeld, vertrekken we richting het noorden van Parijs, op zoek naar de grootste vintagemarkt van deze modestad! Zodra we uit de metro stappen hebben we door dat onze definitie van vintage misschien iets verschilt met de definitie van vintage zoals die in dat arrondissement geldt. Er zijn vele verschillende culturen terug te vinden en heel even heb ik het idee dat ik in Turkije op de ‘nep-merken-markt’ sta. Honderden kraampjes, winkels en etalages vol met spotgoedkope Louis-Vuitton, Prada en Dolce en Gabana tassen, schoenen en kleren. Heel even weet ik niet waar ik moet kijken en hoe ik zo snel mogelijk de uitgang van deze wirwar aan producten moet vinden. Gelukkig lukt het ons al snel om de vintagemarkt te vinden en kijken we onze ogen uit. Eeuwenoude Lp’s, kostuums, meubels en accessoires zijn er in overvloed. Geen opdringerige verkopers, maar lieve oude dametjes die keurig zitten te breien, naaien of puzzeltjes invullen terwijl je in alle rust naar hun prachtige spulletjes kunt kijken. Wat een enorm verschil met de drukte buiten! Nadat we een tijd hebben rond gelopen besluiten we lekker terug te gaan naar ons appartement, want het is hier in Parijs ontzettend koud!

Vandaag ben ik samen met Carlijn naar de Bibliotheque Nationale de France geweest om toch onze studentenstatus te bevestigen en een paar uurtjes aan school te werken in de bibliotheek. Ik weet niet precies wat ik had verwacht, maar dit in ieder geval niet. Deze bibliotheek is echt immens groot, met vier ingangen, een heleboel studeerzalen, grote aantallen studenten/zwervers/vrouwen/mannen/kinderen, echt de hele Franse bevolking is daar terug te vinden. Heel even voelde ik me weer een klein kind dat op het punt staat te beginnen aan een spannende speurtocht, want ik had echt geen enkel idee waar er voor ons een mogelijkheid was om te studeren. Na wat kort rondvragen, in ons gebrekkige Frans dat hier flink op de proef werd gesteld, werd ons al snel duidelijk waar er nog studieplekken waren en zo gingen we als echte Franse studenten hard aan de slag om ’s avonds lekker te kunnen relaxen. Na een lekkere douche, goed uiensoepje en grote schoonmaak zitten we nu weer klaar voor de derde aflevering van Boer Zoekt Vrouw. Want nee, die leuke boer Thom gaat aan ons hier in Parijs echt niet voorbij!